Młodzi aktorzy, niebanalne monologi, dobrze dobrana muzyka i działania choreograficzne, mnóstwo kontekstów i ukrytych znaczeń – to właśnie sztukę o intrygującym tytule „Świadectwa wzlotu upadku wzlotu wzlotu wzlotu upadku i tak dalej Antka Kochanka”, który można było obejrzeć na deskach Kinoteatru „Zbyszek” w Dzierżoniowie 5 listopada.

Sztuka powstała jako spektakl dyplomowy studentów IV roku i koprodukcja Wydziału Aktorskiego wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie i Teatru Dramatycznego imienia Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. W inscenizacji studentom towarzyszył senior wałbrzyskiego teatru – Adam Wolańczyk, tytułowy Antek, którego nazwisko, jak sam stwierdził, zdeterminowało jego los. To on zaprasza na scenę młodszych kolegów i koleżanki, by potem usiąść na krzesełku i obserwować wydarzenia. To symbol zetknięcia się dwóch artystycznych generacji. Dzieje Antka Kochanka są alternatywną wizją historii powojennego Wałbrzycha i jego okolic, opowiadaną z perspektywy wywoływanych na scenę fikcyjnych świadków. Reprezentują oni różne światopoglądy, postawy i punkty widzenia. Rozpoczyna ten maraton Jadwiga Śląska, „obywatelka onego kraju, mieszkanka onego miasta”, perfekcyjnie wypowiadająca gwarowy apel o pozbawienie jednej z ulic imienia Antka Kochanka i „nadanie jej szlachetnego imienia”, choćby pokolenia Kolumbów lub JP2. Dotychczasowy patron był przecież komunistą, Żydem, Cyganem, pedałem, alfonsem, masonem, kosmitą… Jakie mają na jego temat zdanie inni? Świadectwo dają na scenie między innymi Anna Krajowy, więźniarka polityczna, z której zrobiono prostytutkę, współwięzień Antka Kochanka, Róża Luksemburg – pensjonariuszka pewnego zakładu w Stroniu Śląskim, czy siostra zakonna przeprowadzająca w tym zakładzie eksperymenty na homoseksualistach. Swoje zdanie na ten temat wygłasza w sztuce nawet… Bóg.

Źródło: UM Dzierżoniów

Foto: UM Dzierżoniów